در دوران سلسله امپراتوري اوليه چين (بين 600 تا 1300 ميلادي) زماني كه فرهنگ نوشيدن چاي در سراسر كشور شكوفا شده بود يك درخواست چاي از طرف امپراتور ايجاد شد. در طول حكومت امپراتوري سلسله هويزانگ (960 – 1297)، جوانه هاي چاي جوان در بهار، از برگ هاي بيروني آن چيده و با بخار آب، با دقت در معرض هوا خشك و پس از آن پودر سفيد نقره اي مي شد.
اين پودر سفيد را به آب گرم مخلوط مي كردند تا تبديل به بهترين چاي براي امپراطور گردد. در واقع ميتوان پيشنه چاي سفيد را اينگونه تعريف كرد. چاي سفيد برگ گياه كامليا سيننسيس (Camellia sinensis) و در واقع تهيه شده از برگهاي جوان و نابالغ تازه چاي است، كه معمولا هيچ فرآوري روي آن انجام نشده است ميباشد كه يكي از محبوب‌ترين انواع چاي در جهان است. در ادامه خواص و نحوه تهيه اين چاي را براي شما شرح داديم.
فرآوري چاي سفيد
يكي از بزرگترين تفاوت هايي كه در چگونگي فرآوري چاي هاي مختلف صورت مي گيرد، اكسيداسيون است، يعني چه زماني برگ چاي پس از برداشت مجاز است كه در معرض اكسيژن قرار داشته باشد. برگ هاي چاي طولاني در معرض اكسيژن قرار مي گيرند، برگ هاي تيره تر و پروفيل طعم عميق تر توسعه مي يابد. در طول پردازش، استادان چاي از روش هاي مختلفي براي ايجاد و كنترل اكسيداسيون استفاده مي كنند، از جمله اين روشها چرخاندن، شكل دادن يا خرد كردن برگ ها به منظور سرعت بخشيدن به اكسيداسيون و بخار دادن، يا سرخ كردن برگ ها ميباشد.
چاي سفيد ايده آل نه چرخ شده و نه حرارت ديده است، بنابراين حداقل اكسيداسيون را دارد. به جاي اينكه به يك گرماي صنعتي داده شود، برگ ها در يك محيط كاملا كنترل شده پلاسيده و سپس خشك ميشوند اين امر سبب ميشود كه چاي داراي ظرافت بيشتر و طعم تازه تري شبيه چاي تازه برداشت شده از مزرعه باشد.